Bistan dagoen poesia, izendaezina, eta ikusezinak diren olerkiak. Horrela sailkatzen zuen arloa René Magritte zenak. Eta zinema?. Surrealismoarekin batera filmak sortzen (Le chien andalou/ txakur andaluziarra) aritutako Luis Buñuelen aburuz, zinea ez da artea industria hutsa baizik. Horregatik, Dalí margolariak galdetu zionean ea artea interesatzen ote zitzaion Buñuelen ihardespena honako izan zen: ”artea ez zait batere interesatzen, eta artistak are gutxiago”.
Behinola adiskideak izan arren Dalík gogor jo zuen Buñuelen kontra hark egoera ahulenean egon zelarik, AEBtan lanaren bila. Dalík zabaldu zuen Buñuelen ateismoa eta ezkerren aldeko joera politikoa haiek Estatu Batuetako gizartean oso gaizki ikusita zirenean, nahiz eta, egia esanda, egun ere hango giro puritanoa eta “politikoki zuzena” ez da asko aldatu. Buñueli min egiteko hedatu zuen hori Dalí kristaua bezain frankista izan zelako baina, azpian, Dalíri onartezina suertatzen zitzaiolako ez artean ezta artistarengan ez sinistearen…baina Buñuel fedegabe hutsa zen eta.
Maitasuna eta oroimena
ogia bezalako gauza mugiezinak egon badaude
maitatutako tokietan
nahiz eta ikaragarri maitatuak ez izan
gizalegez azkar imitatuak
koloniar eraginetarako joeraz
mailegu bat bezala larritutako txapela
zegoen
ia
gaizki pairatua
sailkapen marra asko
zituen
kolonizatutako toki
horrekin
nahasi gabe
( L´amour et la mémoire-1931)