René Magrittek ikusezin bihurtu nahi izan zituen idatzitako poemak. Data zehatzik gabeko testuan baina “Het mysterie van de werkelijkheid”(Errealitatearen misterioa) izeneko erakusketa katalogoan, Rotterdamenen argitaraturik ( 1967an), honela zioen:
“Poesiak ez du sentimendurik ezta ideiak adierazten… hitzak baizik.
Poesia idatzia ikusezina da, idazten duen poetak ohiko hitzak erabiltzen ditu…
Idazkera gogamenaren azalpen ikusezina da, baina irudi poetikoak ulertzerik behar izan ezkero, jakin beharra dago ulertzeak barneratzea esan nahi duela, ez azaltzea…
Irudi poetikoak ez dira hautemangarriak, beraz, ez dute ezer ezkutatzen. Ikurrak margolaritzan hutsalak dira eta ez dute inolako harremanik poesia errealitatearekin…
Nik ahalik eta hoberen izendatzen dut, izenburuz, gogoan ditudan irudiak “
(Errealitatearen misterioa -1967)